رهگذری از کوچه ی قلبم گذشت...

رهگذری از کوچه ی قلبم گذشت،نگاهی به قلب پاکم کرد.با تیغی که در دست داشت قلبم را خط خطی کرد و آن را شکافت.عشقش همچون خون رگهایم در تمام وجودم جاری شد.من لحظه به

لحظه عاشقترش میشدم؛او از من فاصله میگرفت.به کلی از یاد برده بودم که او یک رهگذر است.آنقدر غرق عشقش بودم تا وقتی که سرم را بلند کردم دیدم او رفته است.رهگذر آمد و به در قلبم قفل

زد و کلیدش را با خودش برد.رهگذر رفت و من ماندم چشم به راهش که شاید دوباره از کوچه ی قلبم گذر کند.

یاد شعر رضا صادقی افتادم...

روبروم بود...

بغض تو گلوم بود...

اگه میگفتم تموم بود....